Deze pagina is automatisch vertaald.
In Caux besloot hij zich aan te sluiten bij het cohort van jonge Zwitsers die na de verschrikkelijke oorlogsbeproeving aan het vibreren waren om een betere wereld op te bouwen. Charles, een man van contact, verwachtte van zijn gesprekspartners dat ze een beslissende stap in hun leven zouden zetten in de richting van precieze morele criteria. Of het nu in Afrika, Congo of Eritrea is, in Italië of België, zonder Zwitserland te vergeten, wiens drie talen hij met precisie sprak, zijn boodschap was onveranderlijk: ga je gang, de wereld verwacht dat je een bouwer bent.
In Eritrea, een land verscheurd door spanningen tussen stammen en gekoloniseerd door Italië, vergeten door de zogenaamde "internationale gemeenschap", nam Charles deel aan een verzoeningscampagne die hem ertoe bracht jonge onafhankelijkheidsactivisten te ontmoeten. Onder hen waren Ahmed Surur en Osman Shum, die door de jaren heen trouwe metgezellen van Charles waren. In de jaren zeventig nodigde hij hen uit naar Italië om de boodschap van morele herbewapening te brengen. Samen ontmoetten ze industriëlen, vakbondsleden en magistraten die betrokken zijn bij de strijd tegen het terrorisme. De twee Eritrese vrienden vonden in Charles en zijn familie een hechte vriendschap die nog steeds voortduurt.
In België nam Charles deel aan de "ronde tafel" van opperhoofden uit Congo, een land waarvan België zich haastig op de onafhankelijkheid voorbereidde en dat een mislukking zou blijken te zijn. Verschillende van deze Congolese patriotten hebben zich echter gecommitteerd aan een verzoend land. Bijvoorbeeld François Lwakabanga, die een jaar later gouverneur van de provincie Kasaï zou worden. Charles had hem geleerd zijn dagen te beginnen met een heilzame meditatie. Dit werd vermeld in de uitzendingen van de Nationale Radio, die bijna twee jaar duurden en die Charles op verzoek van de minister van Informatie had gelanceerd.
In Zwitserland was Charles verantwoordelijk voor uitgeverij Caux. Als toegewijd schrijver getuigen zijn werken van een diepgaande en diverse gedachtegang. De lijst met boeken die hij schreef is in dit opzicht welsprekend: Learning Weakness 2010, Wars Without Violence 2006, A Solitary Trek 2002, Freedom for Zaire 1991, This World That God To Ustrusts to Us (met Michel Sentis) 1979. Zijn boeken waren altijd gericht op bij specifieke lezers op zoek naar een betere wereld. Laten we de belangrijke rol van zijn vrouw Jacqueline bij het schrijven van zulke uiteenlopende werken niet vergeten. Hun boodschap blijft.
Charles Piguet, geboren op 2 juni 1930, stierf op 29 juli 2012 in geloof in de Verrijzenis. Hij werd 82 jaar oud. Zijn leven als "permanent" lid van Morele Herbewapening was begonnen na zijn afstuderen in 1948. Hij had een dwingende innerlijke roeping ontvangen om God te vertrouwen om zijn bijdrage te leveren aan de vernieuwing van de samenleving. Afscheid van medische studies.
