In de achter ons liggende decennia was de wil sterk om die nieuwe wereld dichterbij te brengen. Na de Tweede Wereldoorlog konden bergen verzet worden vanuit de motivatie 'dit nooit meer'. In de jaren zestig was het idealisme voelbaar voor een meer rechtvaardige, vreedzame, duurzame wereld. En na de val van de muur was er weer die tinteling in de lucht: het kan allemaal beter worden, democratische rechten zijn er voor iedereen. We leven nu in een tijd waar idealisme minder 'in' is. Er is een zekere moeheid ingeslopen - er is ook sprake van angst. We willen vooral goed voor onszelf zorgen. Maar ergens blijft de hoop leven dat het toch anders kan. En natuurlijk gaat het ook anders - zoals we gelukkig op tal van plekken kunnen zien.
Dit openhartige boek vertelt het verhaal van een beweging waarvoor een nieuwe wereld altijd de motivatie en de inspiratie is geweest, ook al is het niet steeds op een goede manier aangepakt. Het is het verhaal van mensen, bruggenbouwers, die met vallen en opstaan, vaak met grote persoonlijke offers aan het werk gingen (en gaan), steeds met die nieuwe wereld ais leidend motief.
Hennie de Pous-de Jonge (1947) heeft in Azië, Australië en Nieuw-Zeeland gewerkt in het kader van Morele Herbewapening, nu Initiatives of Change geheten. Ze heeft tien jaar lesgegeven op een basisschool in de binnenstad van Den Haag. Vele jaren was ze actief in de politiek onder andere als voorzitter van het CDA-Vrouwenberaad in Den Haag. In 1990/91 heeft zij de kaderschool van het CDA gevolgd. Als redactielid van CD/Actueel, Nieuw Wereldnieuws en Ander Nieuws heeft ze een groot aantal artikelen geschreven. Momenteel werkt zij voor Initiatives of Change en organiseert activiteiten zowel in Nederland als op internationaal niveau. Zij woont in Den Haag, is getrouwd en moeder van drie volwassen kinderen.
Nederlands
