Deze pagina is automatisch vertaald.
Audrey Thirlaway 28 februari 1937 - 22 december 2013
Wie van degenen die de afgelopen jaren Caux-bijeenkomsten hebben bijgewoond, herinnert zich niet dat Audrey jaar na jaar in haar rolstoel in de eetkamer zat, omringd door haar man Brian en mensen van alle generaties.
Ze stierf in de nacht van 22 december 2013 op 76-jarige leeftijd. Ze was de dapperste persoon. Ze leed aan een pijnlijke en slopende artritisziekte, waardoor ze permanent afhankelijk was van medicijnen. Ze straalde echter warmte en zorg voor anderen uit.
Ze komt uit een zeer bescheiden gezin van vijf kinderen en begon op 15-jarige leeftijd te werken als kantoormedewerker in een metaalbewerkingscoöperatie. Na een bedrijfsfusie kwam ze terecht als werknemer in dezelfde fabriek waar Brian werkte. Ze trouwden in 1974. De eerste tekenen van Audrey's reumatoïde artritis verschenen in haar 30e of 31e jaar. De ziekte ontwikkelde zich tot het punt dat ze 10 jaar later haar baan moest opgeven.
Haar man maakte deel uit van een groep vakbondsleden die campagne voerden tegen de sluiting ervan. Toen de molen sloot, was het een moeilijke tijd voor alle gemeenschappen in de omgeving. Sommige mannen begonnen een arbeiderscoöperatie die nog steeds bestaat. Brian was de eerste secretaris en nam allerlei verantwoordelijkheden op zich, waaronder verkoopvertegenwoordiger en serviceagent voor de nicheproducten die de coöperatie creëerde en produceerde. Dit betekende dat Audrey vaak alleen werd gelaten terwijl hij op elk moment van de dag of nacht wachtte tot Brian terugkwam. Ze was altijd erg geduldig.
In de loop der jaren raakten Audrey en Brian steeds meer geïnteresseerd in het werk van Moral Re-Armament en waren ze van grote dienst bij de werking van het conferentiecentrum in Tirley Garth, Engeland, waar Audrey's warmte en hart grote troeven waren. Daar, en later in het ontmoetingscentrum Initiatives of Change in Caux, maakte het paar duizenden vrienden.
In Caux nam Audrey ook jarenlang deel aan de bereiding van de afternoon tea. Talloze mensen hebben in talloze berichten hun herinneringen aan Caux of Tirley Garth gedeeld. Velen zijn jonge mensen die als stagiaires naar Caux komen en jaar na jaar terugkeren met meer verantwoordelijkheid voor de praktische uitvoering van de conferenties - ze vertegenwoordigen Oekraïne, de Baltische landen, Moldavië en andere regio's, om nog maar te zwijgen van tolken en andere Caux-collega's.
