Deze pagina is automatisch vertaald.
Zowel Nico als zijn vrouw, Loël, zijn opgegroeid op boerderijen in Zuid-Afrika. Na de universiteit werkte Nico bij het Departement van Inheemse Zaken. In 1953 werd hij uitgenodigd om een Moral Re-Armament (MRA) conferentie bij te wonen in Lusaka, Noord-Rhodesië (Zambia) waar hij Dr. William NKomo en andere leden van het African National Congress ontmoette.
Tijdens zijn werk bij het Departement van Inheemse Zaken werd Nico door zijn baas naar Sophiatown, Johannesburg, gestuurd om te helpen bij de gedwongen verhuizing van zwarte Zuid-Afrikanen naar wat nu Soweto is. Tijdens deze periode ontmoette hij een van de militante leiders van de gemeenschap, Philip Qipa Vundla en zij bleven vrienden voor het leven.
Later nam Nico ontslag en werkte fulltime met de MRA in de VS, enkele Europese landen, Brazilië en verschillende Afrikaanse landen.
Loël werd uitgenodigd om samen met haar broer Fred een internationale conferentie bij te wonen in Caux, Zwitserland. Daarna werkte ze fulltime met MRA in verschillende Europese landen, Mackinac Island, USA en in West-Afrika.
Na hun huwelijk in Londen werkten Nico en Loël 18 maanden in Nigeria waar ze betrokken waren bij het maken van de film 'Freedom'.
In 1965 werden zij net voor de militaire coup Nigeria uitgezet. Ze keerden terug naar Zuid-Afrika en begonnen de musical "Springbok Stampede", een trainingsprogramma voor jeugdleiderschap. De musical trok door Zuid-Afrika en reisde naar Mozambique, Rhodesië/Zimbabwe en Swaziland en had een aanzienlijk effect op vele levens.
Na 15 jaar vrijwilligerswerk zonder salaris ging Nico samenwerken met verschillende bedrijven en raakte hij betrokken bij verschillende programma's ter bevordering van de werkgelegenheid, economische en sociale ontwikkeling, onderwijs- en opleidingsfaciliteiten en verbeteringen in de werk- en leefomstandigheden van de armen en werklozen en meer. Dit bracht de Ferreiras ertoe te verhuizen naar de stad Stutterheim in de Oostkaap, een stad in ernstige crisis met stakingen, werkloosheid en armoede. Ze raakten betrokken bij verschillende initiatieven om vertrouwen, verzoening en bruggen te bouwen tussen rassen en groepen in de gemeenschap. In 1988 werd Nico gekozen tot burgemeester van de stad.
