Speurwerk en serendipiteit

In 2021 bestond de IofC-conferentie in Caux, Zwitserland, 75 jaar en een groep van ons besloot overhaast om voor elk van die 75 jaar een verhaal op de website van Caux te zetten. Elk verhaal zou gaan over iemand die dat jaar naar Caux was gekomen en het verschil dat hun bezoek voor hen en de wereld om hen heen had gemaakt.

We plaatsten het eerste verhaal in maart en het laatste op 31 december. Het project was stimulerend, leuk, meedogenloos - en een soort schattenjacht.

Sommige verhalen konden in de eerste persoon worden verteld, door de betrokkenen zelf; andere door mensen die hun onderwerp goed hadden gekend. Sommigen van ons internationale team waren veteranen van het IofC-tijdschrift Voor de verandering en konden putten uit artikelen en interviews die ze 20 of 30 jaar eerder hadden geschreven. Maar als het op de vroegste jaren aankwam - toen we nog kinderen waren of nog niet geboren - moesten we vertrouwen op secundair materiaal: boeken, artikelen, toespraken in Caux, films.

Sommige van deze vroege verhalen vielen mij ten deel. Mijn eerste aanloophaven was de bibliotheek met MRA/IofC-boeken op de bovenste plank van het kantoor van mijn man, waartoe ik toegang had door wankel op zijn bureau te klimmen. Mijn tweede bron was For A New World (deze website), waar ik bronnen ontdekte die ik niet kende en bronnen opspoorde die niet op de plank stonden, in een combinatie van speurwerk en serendipiteit.

Voor 1955 besloten we bijvoorbeeld het verhaal te vertellen van de creatie van Freedom, vermoedelijk de eerste lange speelfilm geschreven en geacteerd door Afrikanen en gefilmd in Afrika. De film behandelde de problemen van een Afrikaans land dat op het punt stond onafhankelijk te worden en werd in vele talen nagesynchroniseerd en over de hele wereld vertoond. Een miljoen Kenianen zagen de film in de aanloop naar de onafhankelijkheid in 1963.

De film begon als een toneelstuk dat tijdens een conferentie in Caux in 24 uur werd geschreven door een Nigeriaan, een Keniaan en een Zuid-Afrikaan, op voorstel van Frank Buchman. Twee weken later begon de cast aan een tournee door Europa voordat de film in 1956 in Nigeria werd opgenomen.

Het verhaal is een IofC-klassieker, maar niemand van ons team had er ooit iets mee te maken gehad. Ik stemde ermee in om het te proberen.

Ik begon met Frank Buchman een levenwaarin mijn vader, Garth Lean, vertelt hoe het stuk tot stand is gekomen. Daarna richtte ik me op foranewworld.

Het leidde me, via een route die ik nu niet meer kan volgen, naar een memoires van Loël Ferreira uit Zuid-Afrika, die tijdens de opnames de assistente van de regisseur was geweest. Ze gaf een levendig beeld van een gigantisch project - voor één scène waren 10.000 figuranten nodig - dat werd uitgevoerd onder vaak suboptimale omstandigheden. Veel van het filmen moest 's nachts gebeuren vanwege de hitte en het lawaai, en de film werd opgeslagen in de koelruimte van een slagerij om uitzetting in de hitte te voorkomen.

De andere schat die ik vond via foranewworld was een artikel van Robert Webb in For A Change uit 2001, waarin hij beschrijft hoe hij Freedom zag als jonge journalist uit het diepe zuiden van Amerika in 1957. Het dreef een staak in mijn racistische hart," schreef hij. Na de film verontschuldigde hij zich bij de eerste zwarte persoon die hij zag, die toevallig Afrikaan was. Ik zal zijn reactie nooit vergeten: "Na de verontschuldiging, wat dan?" Sindsdien probeer ik die vraag te beantwoorden.' Toen hij in 2018 overleed, na een eminente carrière, sprak zijn overlijdensadvertentie over zijn 'visie op journalistiek als een kracht die de diepste pijn kan verzachten en de bitterste kloven kan overbruggen'.

Toen ik het verhaal geschreven had, gaf ik het door aan Ulli Ott Chanu van IofC Zwitserland, die alle 75 verhalen ontwierp en plaatste. Ze vond een aantal geweldige foto's (sommige via foranewworld), waaronder een foto van de filmploeg in actie en een foto van de cast van het stuk, warm ingepakt in de sneeuw in Kiruna, Zweden, tijdens hun Europese tournee.

Dus, bedankt, For A New World! We hadden het niet zonder jullie kunnen doen.

Je kunt alle 75 verhalen vinden op de website van IofC Zwitserland of ze als boek kopen in de online winkel van IofC UK (als je een exemplaar in het Frans of Duits wilt, stuur dan een e-mail naar oxford@iofc.org).