Deze verklaring van Dr Omnia Marzouk, voorzitter van IofC International, namens de Internationale Raad van IofC, vond plaats tijdens de jaarlijkse Global Assembly in Caux, Zwitserland op 14 augustus 2012. De opmerkingen vormden het hoogtepunt van een periode van 24 uur waarin vertegenwoordigers de 80-jarige geschiedenis van de Oxford Group, MRA en IofC onder de loep namen.
De 24 uur die alle 100 deelnemers aan deze Global Assembly besteedden aan het doornemen van lessen uit het verleden was voor velen van ons een ontroerende en inspirerende ervaring.
Welke van ons kan onaangetast blijven door de visie, de inzet, de roeping en de offers van hen die maandagavond met ons deelden - en duizenden anderen zoals zij die hun leven hebben gewijd aan het dienen van de zaak van een betere wereld? De prestaties waren opmerkelijk, en de geschiedenis van de twintigste eeuw zou zonder hen pijnlijker zijn geweest. We hebben allemaal het voorrecht om te volgen in hun stappen om te proberen te onderscheiden wat die visie, inzet en roeping vandaag de dag voor ons betekent.
Toen we vanochtend door onze meer dan 80 jarige geschiedenis liepen, zagen we in het licht van wat er op datzelfde moment in de wereld gebeurde, duidelijk hoe een beweging als de onze niet immuun kan zijn voor de tijden en culturen waarin we leven en werken. Zowel vanmorgen als vanmiddag hebben sommigen persoonlijke inzichten gedeeld en geleerd van specifieke momenten, van vroeger en nu, die invloed hadden op hen tijdens hun persoonlijke reis.
In onze collectieve geschiedenis waren er duidelijk tijden van diepe gemeenschap en buitengewone hoogten van onbaatzuchtigheid, omdat deze transformatiebeweging invloed had op individuen en naties. Er zijn ook tijden geweest waarin we verdeeldheid, disfunctie en vervorming hebben ervaren.
Dus onze recensie zorgde enerzijds voor ontzag en vreugde over de buitengewone durf en prestaties, maar anderzijds ook voor het besef dat de kosten van het aannemen van een grote taak of het bellen aanzienlijk kunnen zijn.
De openbare verhalen liggen soms verborgen, pijnlijk. Er werd pijn toegebracht, zelden opzettelijk, maar toch echt. Dit waren vaak de overtredingen van individuen, maar wie van ons kan een oordeel vellen over anderen, wetende dat we zelf kwetsbaar zijn.
Er was echter nog een andere dimensie, een organisatiecultuur, die niet goed begrepen of erkend is. Zoals in veel instellingen werd het bedienen van de structuur soms belangrijker gemaakt dan de groei van het individu. Een cultuur van conformiteit verstikte soms de vrijheid en de creativiteit. Afwijkende stemmen werden soms onderdrukt, wat het leren bemoeilijkte.
Er was over-intrusiviteit in het persoonlijke leven van mensen. Er is geen evenwicht gevonden tussen de behoeften van de wereld en de behoeften van gezinnen en kinderen. Het beste van onze boodschap en praktijk, zoals innerlijk luisteren, eerlijk delen en de vier morele normen als leidraad voor ons leven, was en is zowel bevrijdend als inspirerend - maar werd en kan ook nog steeds worden misbruikt uit angst of in het belang van de controle.
Niet alle fouten komen uit het verre verleden. Sommige van onze recente - zelfs huidige - geschiedenis bevat pijn, pijn en verdeeldheid die ons teamwerk en potentieel blokkeren.
Als voorzitter van Initiatives of Change International en namens de hele Internationale Raad erken ik dat er fouten zijn gemaakt die in sommige gevallen een grote invloed hebben gehad op het leven van de mensen. We proberen geen schuldigen aan te wijzen. Onder dezelfde omstandigheden hadden we zelf ook wel eens dezelfde fouten kunnen maken. En in verschillende omstandigheden hebben we veel van onze eigen fouten gemaakt!
Het verleden moet worden erkend als men de lessen wil leren en als men de genezing wil vinden waar men naar verlangt. Door te erkennen en te leren van het verleden, omarmen we ook het heden meer en kunnen we onze toekomstige taken met hernieuwd vertrouwen, passie en engagement vormgeven.
Er kunnen wel eens mensen zijn waarvan de verhalen nog moeten worden gehoord, waarvan de pijn moet worden erkend. Als onderdeel van ons engagement om 'bij onszelf te beginnen', willen we in de Internationale Raad zo'n verhalen vertellen uitnodigen, en er enkele duidelijke processen voor vastleggen.
We zullen ook proberen ons begrip te verdiepen waarom bepaalde dingen zijn gebeurd, zodat de belangrijkste lessen kunnen worden geïdentificeerd en toegepast.
Voor Initiatieven voor Verandering moet een betrokkenheid zijn bij de cultuur die we willen bevorderen en laten zien - één van openheid voor constant leren, veranderen en zorg dragen voor het individu, evenals mededogen en vrijgevigheid naar elkaar toe.
We zoeken naar nieuwe manieren om een 'beweging' te zijn, meer een 'gemeenschap' te worden, die ons in staat stelt om sneller en zorgvuldiger de misstanden aan te pakken die we verplicht zijn te begaan, terwijl we delen in de vreugde van het nieuwe leven dat ondanks ons lijkt te gebeuren! We moeten net zo ijverig werken aan het opbouwen van vertrouwen in elk van onze eigen teams, als aan het werken voor, het faciliteren en het bevorderen van vertrouwen in de verschillende delen van de wereld.
Onze taak blijft: de wereld, in samenwerking met anderen, de hoop op persoonlijke transformatie en een inspiratiebron brengen die verder gaat dan alleen de menselijke capaciteit en die invloed heeft op sociale en mondiale vraagstukken. Iedereen is nodig en we dringen erop aan dat elke genezing of bevrijding of elk nieuw inzicht dat uitblinkt, wordt gezocht en gegeven in de geest van acceptatie en vergeving waarvoor ons hart het meest diepgaand is. Kan ieder van ons diep in de geest mededogen, vrijgevigheid, vergeving en genade ontdekken om samen verder te gaan om onze gezamenlijke missie te vervullen?
English
