Deze pagina is automatisch vertaald.
Anne-Marie Tate werd geboren in Marokko, waar ze tot haar 18e woonde. Zijn ouders, Rousselle, en zijn oudere broer hadden zich daar in 1927 gevestigd, in het kleine Algerijnse grensstadje Oujda. Zijn vader, een topografisch ingenieur, werkte daar tot 1962 voor de kadasterdiensten in Marokko.
Het was dankzij de vrienden die de familie Rousselle in Zwitserland maakte, de heer en mevrouw Furer, dat morele herbewapening voor het eerst in 1947, een jaar na de opening van Caux, in hun leven kwam, terwijl de eerste Duitsers hun land mochten verlaten. . Zijn ouders waren erg ontroerd door hun aanwezigheid en die van een Franse socialistische afgevaardigde, Irène Laure . Wat Anne-Marie betreft, zij kwam voor het eerst naar Caux, in 1954. Ze werd getroffen door de levensvreugde van de jongeren met wie ze bevriend raakte, en van wie er één in het bijzonder een beslissende rol in haar leven speelde door hem kennis laten maken met de praktijk van innerlijk luisteren en verwijzen naar de waarden eerlijkheid, zuiverheid, onbaatzuchtigheid en liefde. Ze was nog geen 18 jaar oud. Zijn moeder was overleden en zijn vader was hertrouwd.
Op uitnodiging van dit Zwitserse gezin keerde Anne-Marie het jaar daarop terug naar Zwitserland, volgde cursussen aan een secretaresseschool en omdat ze niet terug wilde naar haar vader en stiefmoeder, vond ze werk in Lausanne. Beurs van New York. Ze ontmoette haar vrienden uit Caux regelmatig en accepteerde na vier jaar het aanbod om haar baan op te zeggen en zich permanent bij de morele herbewapeningsteams aan te sluiten.
Binnen de Morele Herbewapeningsteams ontmoette ze Alain Tate . Alain Tate zelf had in 1950 in Londen de morele herbewapening meegemaakt. Maar hij voelde zich geroepen om terug te keren naar Frankrijk en zich volledig met Frankrijk te identificeren, tot het punt dat hij afstand deed van zijn Britse nationaliteit. Hij werd ingehuurd door American Express en ervoer daar vakbondsstrijd. Door zijn promoties kreeg hij de leiding over agentschappen van American Express op militaire bases in verschillende regio's in Frankrijk. Alain nam ontslag om zich ook aan RAM te wijden. Alain en Anne-Marie trouwden in 1970.
Precies drie jaar later werden ze betrokken bij internationale betrokkenheid, vooral in Vietnam, Laos en Cambodja. Daar vormden ze zeer nauwe banden met burgers van deze drie landen, banden die hun hele leven bleven bestaan. Toen waren het de Verenigde Staten, die vooral leden van de Vietnamezen aantroffen die Vietnam waren ontvlucht nadat de Noord-Vietnamese strijdkrachten de macht hadden overgenomen. Toen was het Libanon, verwikkeld in een broedermoordoorlog, opnieuw werd Canada samen met jonge Aziaten uitgenodigd om een show, “Song of Asia”, door het hele land, van west tot oost, te presenteren op uitnodiging van een commissie van Native American Reserve Chiefs.
Maar Anne-Marie en Alain bleven trouw aan hun land en namen actief deel aan initiatieven die in Frankrijk of vanuit Frankrijk werden genomen, en aan pogingen om de kloof te overbruggen tussen de bevolking uit Noord-Afrika en de autochtone Fransen.
Anne-Marie en Alain hadden het genoegen van 51 jaar huwelijk. Alain overleed in 2021.
