Wat een plek!

In 1970, na twee en een half jaar samen te hebben doorgebracht met Springbok Stampedeeen muzikale show met een boodschap, in zuidelijk Afrika had doorgebracht en mijn laatste twee jaar van de hogere opleiding op de reizende school had voltooid, werd ik uitgenodigd voor een conferentie in Mountain House, Caux, in Zwitserland.

Wat een plek! Ik was onder de indruk van de schoonheid van de natuur om me heen toen ik naar dit betoverende internationale conferentiecentrum in het dorp Caux reisde - kronkelend over de smalle bergweg, door het dorp Glion, prachtige houten chalets die eruitzagen alsof ze zo uit een chocoladedoos kwamen, elk met bloembakken vol bloeiende planten en koeien die in de weelderige velden graasden met belletjes die om hun nek rinkelden.

Ik werd naar mijn kamer gebracht in een torentje op de hoek van dit prachtige gebouw dat eruitzag als iets uit een Disneyfilm! Soms, met de ramen open, zweefden de wolken door het ene raam en gingen door het andere naar buiten! Het uitzicht was adembenemend - omlaag, omlaag naar het Meer van Genève en de Rhônevallei, en de bergen van de Dents du Midi in de verte.

Daar had ik mijn eerste ervaring met het luisteren naar mijn innerlijke stem - niet echt een stem - maar wel een aantal inzichten die ik zelf niet zou hebben bedacht. Dit veranderde de richting van mijn leven en hielp om het christelijk geloof dat ik belijdde reëler te maken.

Waarom ik dit schrijf is omdat ik zojuist een fascinerend document van 18 pagina's heb bekeken op de For A New World website. Het is getiteld Een historische reis naar Cauxdoor Andrew Stallybrass. Het bevat niet alleen zeer interessante tekst, maar ook video's en foto's van de begindagen van het conferentiecentrum. Eén bepaalde videoclip, zonder geluid, trof me echt - mannen die met beitels op een betonnen vloer sloegen voor het leggen van belangrijke pijpen en kabels, anderen die tientallen matrassen het gebouw in droegen, kinderen die tafels op het terras schrobden. Ik werd getroffen door het fysieke harde werk van al deze mensen om het voormalige hotel en daarna vluchtelingencentrum om te toveren in een plek van genezing na de Tweede Wereldoorlog.

Ik voel me zeer bevoorrecht dat ik deze opmerkelijke plek een aantal keren heb bezocht, als vrijwilliger om te koken en maaltijden te serveren voor deelnemers aan de conferenties. Toch wist ik heel weinig van de geschiedenis en de achtergrondverhalen over hoe Mountain House, nu Caux Palace, de plek werd waar ik de vruchten van plukte. Dus, bedankt Andrew voor deze verhelderende aanvulling op de For A New World website.