Debora Senn-Kupferschmid geboren op 13 juni 1942.
Ze studeerde aan de normale school in Thun en volgde drie jaar lesgeven in Stechelberg. Zelf heeft ze zich in Caux en op andere plaatsen op een totaal onbaatzuchtige manier geëngageerd met de Morele Herbewapening (Initiatives of Change).
Velen leerden Debora kennen in de keuken van Caux, waar ze met veel hart en zorg haar team leidde en een uitstekende kok werd. Tijdens hun laatste bezoek aan het Lindenhofspital op haar verjaardag, deelden zij en Ruth Dallas-Mathys herinneringen aan urenlang samen recepten bestuderen. Ze deed nooit iets voor de helft.
Ze gaf veel om de Jura-kwestie tijdens de ontmoeting in Hilterfingen, in het huis van de Kupferschmid, tussen Berners uit het Oberland en separatisten uit de Jura, waar Debora op subtiele wijze begrip opwekte bij de Berners voor wat de Jura-bevolking belangrijk vond.
Als Debora vrije tijd had, speelde ze viool, en zo werd muziek na die jaren in Caux haar roeping.
De 'Freiburger Nachrichten' meldde dat ze, nadat ze op 40-jarige leeftijd was afgestudeerd als vioollerares, in 1983 naar Murten verhuisde, waar ze de gelukkigste jaren van haar leven doorbracht bij Walter Senn (...). Ze was vooral dol op groepsmuziek en daarom richtte ze 16 jaar geleden samen met haar leerlingen een orkest op, de 'archini murtensi'. Het succes van dit ensemble in Murten en omgeving bracht haar tot steeds grotere prestaties. Afgelopen najaar kende de Elsner Foundation Debora de Cultuurprijs toe voor haar uitzonderlijke inzet voor muziek (...). Ze aanvaardde het met vreugde en dankbaarheid.
Voor veel mensen was Debora een bijzondere, stralende en warme vrouw. Haar persoonlijkheid heeft een blijvende indruk op hen achtergelaten, en niet alleen op het gebied van muziek.
Ze stierf op 7 juli 2006.
