Deze pagina is automatisch vertaald.
Bill Jaeger, een pionier van Moral Re-Armament, heeft zijn leven lang een roeping gehad naar de internationale arbeidersbeweging. Hij was een echte internationalist en bouwde aan banden van vertrouwen en vriendschap tussen individuen en groepen over de hele wereld, lang voordat 'globalisering' gemeengoed werd. Hij was een energieke strijder voor sociale rechtvaardigheid. Maar hij zag de wortels van conflicten maar al te vaak liggen in persoonlijke tegenstellingen en menselijke dwaasheid. Hij was een vertrouweling van vakbondsleiders, onder wie John Riffe van de Amerikaanse staalarbeiders op een kritiek moment in de aanloop naar de samensmelting van de twee belangrijkste vakbondsorganisaties in de VS, de Confederation of Industrial Organizations en de American Federation of Labor, tot de AFL-CIO.
Francis Blanchard, voormalig directeur-generaal van de Internationale Arbeidsorganisatie van de VN, sprak over Jaegers 'morele steun' en zei ooit over hem: "Niets wat de arbeidswereld aangaat en, nog breder, de omstandigheden van mannen en vrouwen van onze tijd, is hem vreemd. Zijn nieuwsgierigheid van geest is grenzeloos, net als zijn vrijgevigheid en medeleven voor iedereen die lijdt.
Lord Jordan of Sellyoak, het voormalige hoofd van de Britse vakbond van ingenieurs die secretaris-generaal werd van de International Confederation of Free Trades Unions, herinnert zich Jaeger als 'onvermoeibaar voor de zaak waarvoor we ons hele leven hebben ingezet: het opbouwen van een vrije en eerlijke samenleving'.
Vanaf 1963 was Jaeger drie decennia lang elk jaar aanwezig op de jaarlijkse IAO-conferenties in Genève als correspondent voor de onafhankelijke Britse arbeiderskrant The Industrial Pioneer. Hij had geen andere officiële functie. Toch bouwde hij een netwerk van contacten en vriendschappen op, van Californië tot China, tijdens zijn reizen naar 64 landen. Zijn enige geloofsbrieven waren zijn verarmde arbeidersachtergrond in Stockport, een theologische opleiding aan het Regent's Park Baptist College in Londen en een diep gevoel van medeleven met de underdog in combinatie met een fotografisch geheugen voor mensen en statistieken. Hij vergat zijn wortels nooit en waarschuwde vaak dat mensen op de politieke ladder te gemakkelijk de mensen over het hoofd zagen die hen daar eerst hadden neergezet.
William George Jaeger werd in 1912 in Stockport geboren in een klein rijtjeshuis, waar zijn moeder Annie een hoedenwinkel had. Zijn vader, Charles, was meubelmaker. Zijn grootouders waren Duits en de jonge Bill kreeg tijdens de Eerste Wereldoorlog voor het eerst te maken met vervolging door kinderen uit de buurt. Maar hij had een onverzadigbare nieuwsgierigheid, las gulzig en blonk uit op de Stockport Grammar School waar hij twee jaar lang hoofd van de school was. Hij werd op zijn 13e gedoopt en voelde toen al een roeping om een leven van dienstbaarheid te leiden.
Tijdens zijn eerste week theologiestudie in Londen kwam hij in aanraking met de Oxford Groep van Frank Buchman, de voorloper van Moral Re-Armament (MRA). De nadruk op het luisteren naar de stille, kleine stem van binnen en het rechtzetten van je leven in het licht van absolute morele standaarden viel hem onmiddellijk bij. Maar hij had geen vrome religiositeit. Hij had een groot hart voor mensen en een warm gevoel voor humor, gecombineerd met natuurlijke leiderschapskwaliteiten. Als hij iets duidelijk wilde maken, stootte hij met zijn wijsvinger in de lucht en keek je aan met een welbewuste glimlach.
Het waren kwaliteiten die hem goed van pas kwamen toen hij en zijn collega's bevriend raakten met burgemeesters, lokale overheden en vakbondsleiders in East End in Londen, tijdens de bijna dagelijkse botsingen tussen bendes fascisten en communisten in de depressiejaren van 1930.
Na zijn afstuderen voelde Jaeger zich geroepen om met Buchman en zijn collega's samen te werken. Buchman lanceerde Moral Re-Armament op 29 mei 1938 in East Ham Town Hall. Zesentwintig burgemeesters en voorzitters van gemeenteraden namen deel en er waren 3000 toeschouwers. Bill Jaeger zat het evenement voor. Annie Jaeger had tegen die tijd haar hoedenwinkel voor £40 verkocht om zich bij hem aan te sluiten in het werk van de Oxford Groep. Het verhaal van haar en Bill over deze jaren werd later omgezet in een West End musical genaamd Annie, die 11 maanden lang, in 1967-68, in het toenmalige Westminster Theatre, dat eigendom was van de MRA, draaide. Een jonge Bill Kenwright, de theaterimpresario, speelde de rol van Bill.
Buchman lanceerde de MRA in Amerika in 1939 met massabijeenkomsten in New York, Washington DC en in de Hollywood Bowl. Hij maakte zich grote zorgen over de aanvankelijke zelfgenoegzaamheid van Amerika ten opzichte van de oorlog in Europa. Hij drong er bij Bill en Annie op aan om zich bij hem aan te sluiten in een programma om Amerika's industriële oorlogsinspanning te versterken. Jaeger, 27 jaar oud, zeilde in 1939 naar Amerika met de tennisster Bunny Austin uit de jaren 1930 die ook lid was geworden van de Oxford Groep. Jaegers paspoort beschreef hem als baptistenpredikant en hij werd nooit opgeroepen voor oorlogsdienst.
Ontmoetingen met arbeidersleiders in heel Amerika waren onder andere met Philip Murray, voorzitter van de United Steelworkers Union en nationaal vicevoorzitter van de CIO, die Jaeger vertelde: 'De beste nationale verdediging die Amerika kan hebben is een goed moreel onder de mensen, en elke beweging die dit doet verdient onze krachtige steun.' Hij drong er bij de MRA op aan contact op te nemen met John Riffe, de toenmalige West Coast Director van het Steelworkers' Organising Committee in San Francisco. Riffe's problemen waren te veel poker en whisky, te veel vechtpartijen en een diepe bitterheid tegenover de bazen. Maar tegen het einde van het jaar zei hij: "Door het principe van eerlijkheid toe te passen heb ik in drie maanden meer voor mijn vakbond kunnen bereiken dan in de afgelopen drie jaar.
Jaeger bleef een vriend van Riffe tijdens zijn persoonlijke ups en downs in de daaropvolgende jaren. In 1953 werd Riffe benoemd tot Executive Vice President van de CIO, ondanks tegenstand van marxisten tegen zijn associatie met de MRA. Riffe schreef zijn verkiezing toe aan zijn besluit om zijn eigen leven te hervormen. De historische fusie tussen de CIO en de AFL in 1955 kwam zonder wrijving tot stand dankzij zijn bereidheid om af te zien van de toppositie.
In Amerika ontmoette en trouwde Jaeger met Clara 'Click' Clark, die ook lid was geworden van de Oxford Groep. Ze was de voormalige secretaresse van de Amerikaanse romanschrijver Theodore Dreiser en had een reputatie vanwege haar 'verleden', waarvoor ze berouw moest tonen. Zij en Bill pasten uitstekend bij elkaar en Clara zou later Jaegers biografie, Never to lose my vision (Grosvenor Books, 1995), schrijven.
Jaegers langdurige banden met China begonnen ook in Amerika. Op een ILO-congres in Philadelphia in 1944 ontmoette hij Zhu Xsuefan, een postbode die de vakbeweging in Shanghai had opgericht. Ze verloren elkaar uit het oog tijdens de Culturele Revolutie. Maar nadat voorzitter Mao in 1973 stierf en China weer lid werd van de ILO, kwam Zhu, nu vicevoorzitter van het Volkscongres, weer in contact met Jaeger. Dit leidde tot verschillende bezoeken van MRA-delegaties aan China. Jaeger aarzelde nooit om mensenrechtenkwesties aan de orde te stellen, maar hield vol: "Als ze het gevoel hebben dat je niet anti-Chinees bent, kun je met ze praten. Je kunt niet een heel land veroordelen.
Na de Tweede Wereldoorlog reisden Jaeger en zijn collega's naar het Ruhrgebied, het industriële hart van het verslagen Duitsland, waar ze een programma voor nationale wederopbouw ontwikkelden. Hier was de vraag, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, of de communisten de controle over de West-Duitse vakbonden zouden overnemen. Verscheidene van hen werden goede vrienden van Jaeger en bezochten het MRA-centrum in Caux, Zwitserland, dat in 1946 was geopend. Het effect was zo groot dat in 1950 het hele bestuur en secretariaat van de West-Duitse Communistische Partij gereorganiseerd moest worden omdat het "besmet was geraakt met een ideologie die schadelijk was voor de partij". De communistische vertegenwoordiging in de ondernemingsraden van de staal- en kolenindustrie daalde van 72 procent naar 25 procent. Verschillende factoren speelden hierbij een rol, maar in 1959 evalueerde bondskanselier Konrad Adenauer het 'grote succes' van de MRA in het Ruhrgebied als 'de test voor de effectiviteit van de MRA'.
Het diepste wat ik in mijn leven heb geleerd is om nooit iemand af te schrijven,' zei Jaeger op zijn 90e verjaardagsfeest. Hij zag altijd het beste in mensen en terwijl 'arbeiders van de wereld verenigt u' een veelgehoord refrein was, was Jaegers visie dat 'arbeiders de wereld kunnen verenigen'.
William George Jaeger, baptistenpredikant en campagnevoerder voor morele herbewapening: geboren Stockport 25 april 1912, getrouwd Clara Clark 1946, één zoon, overleden Stevenage 2 juli 2002
English
