Deze pagina bestaat in:
Deze pagina is automatisch vertaald.
In twintig jaar tijd, aan het begin van de 20eeeuw, is de alpenweide van de Monts de Caux veranderd van drie rustieke chalets in een van de belangrijkste toeristische plaatsen in Zwitserland en de wereld. Er werden twee hotelreuzen gebouwd en daarnaast twee kerken, een station, drie schaatsbanen, een bobsleebaan, tennisbanen... Eerst het Grand-Hotel, dat in 1893 zijn deuren opende, daarna, in 1899, de bouw van een enorm terras waarachter het Caux-Palace zou verrijzen, waarvan het honderdjarig bestaan in juli 2002 valt.
Dit was te danken aan het dynamisme en de visie van Ami Chessex (1840-1917), afkomstig uit Territet, en een groep Montreusianen. De architect, Eugène Jost (1865-1946) was ook een man uit de regio, die zijn sporen heeft nagelaten: aan hem danken we het postkantoor van Lausanne, het station van Montreux, het Grand-Hotel in Territet en de reconstructie van het Montreux-Palace.
Hoogtes en laagtes
Het Caux-Palace was bij zijn opening in de eerste week van juli 1902 het grootste en meest luxueuze Zwitserse hotel. In zijn hoogtijdagen, tijdens de Belle Epoque, ontving het de jetset van de pre-jet-set wereld: John D. Rockefeller, de Maharadja van Baroda, Sacha Guitry, Arthur Rubinstein, Prins Ibn Saud, toekomstige koning van Saoedi-Arabië, auteurs Rudyard Kipling, Edgar Wallace, Daphne du Maurier en Scott Fitzgerald. prinsen van bloed uit St. Petersburg en prinsen van fortuin uit Pittsburgh. Olympische schaatskampioenen trainen in Caux. De wereldbob, rodel en ijshockey federaties zijn hier gevormd. Verderop op de berg wordt de afdaling van de "duivelspiste" beschouwd als een van de moeilijkste evenementen in de nieuwe skisport.
.
Toen kwam de Eerste Wereldoorlog: het paleis bleef vijf jaar leeg en verloor een miljoen frank. Het heropent na het conflict, maar blijkt zo uit de mode dat de eigenaars het pas in 1929 opknappen. Toen was het al te laat: de depressie en de naderende Tweede Wereldoorlog leidden tot de sluiting. In 1944 werd het gebouw gevorderd door het leger om soldaten van het Britse Rijk, burgervluchtelingen uit Italië en tenslotte Joden, overlevenden van de Holocaust, te huisvesten.
Een ontmoetingsplaats
Al in het voorjaar van 1942 had een jonge Zwitser een andere visie op de toekomst van Caux-Palace. Als zijn land ongeschonden uit de oorlog zou komen, dacht hij, zou het de taak van de Zwitsers zijn om een ontmoetingsplaats te bieden voor Europeanen die door haat en lijden zijn verscheurd. "Caux is de plaats," schreef hij in zijn notitieboekje. Binnen enkele weken besloten Philippe Mottu en zijn vrienden het gebouw te kopen en werd het grote huis opgeknapt en omgetoverd tot een internationale ontmoetingsplaats.
Historici hebben de bijdrage van Caux aan de Frans-Duitse verzoening opgemerkt, geprezen bovendien door Robert Schuman en Konrad Adenauer, twee van de hoofdrolspelers die de reis naar Caux maakten. Daarna stonden de conferenties van elke zomer open voor de hele wereld, voor landen in het proces van dekolonisatie, voor ethische kwesties in de wereld van het bedrijfsleven en de media.
.
Français
