Frank Buchman, ook wel 'Frank ND Buchman' of 'Frank Nathaniel D Buchman' genoemd, werd geboren in Pennsburg, Pennsylvania, Verenigde Staten, als zoon van een groothandelaar in drank en restauranthouder en een vrome Lutherse moeder. Op zijn zestiende verhuisde hij met zijn ouders naar Allentown. Buchman studeerde aan het Muhlenberg College en het Mount Airy Seminarie en werd in juni 1902 tot Lutherse dominee gewijd. Buchman had gehoopt in een belangrijke stadskerk te worden beroepen, maar accepteerde een
beroep naar Overbrook, een groeiende buitenwijk van Philadelphia. Hij regelde de huur van een oude winkel voor kerkdiensten en woonde op de verdieping daarboven. Na een bezoek aan Europa besloot hij in Overbrook een tehuis (een 'hospice' genaamd) op te richten. Er ontstond echter een conflict met het bestuur van het tehuis. In Buchman's herinnering was het conflict te wijten aan de onwil van het bestuur om het tehuis adequaat te financieren. Buchman nam ontslag. Uitgeput en depressief nam hij het advies van zijn arts voor een lange vakantie in het buitenland aan. Terwijl hij nog steeds ontdaan was door zijn ontslag , bezocht Buchman de Keswick-conventie van 1908 en luisterde hij in een kleine, halflege kapel naar Jessie Penn-Lewis die sprak over het kruis van Christus, wat leidde tot een religieuze ervaring. Buchman schreef zes brieven aan de bestuursleden, waarin hij hun vergeving vroeg voor zijn wrok tegenover hen. Buchman beschouwde dit als een fundamentele ervaring waarnaar hij zijn volgelingen in latere jaren vaak naar verwees.
In 1938, toen landen zich herbewapenden voor de oorlog, schreef een Zweeds socialist en lid van de Oxfordgroep, Harry Blomberg, over de noodzaak om het moreel te herbewapenen. Die term sprak Buchman aan en in Oost Londen lanceerde hij een campagne voor morele en geestelijke herbewapening. Meer dan alleen een nieuwe naam voor de Oxfordgroep, betekende Moral Re-Armament, MRA (Morele Herbewapening) een nieuw engagement van Buchman's kant om te proberen de koers van landen te veranderen. In een toespraak tot duizenden mensen op het Zweedse eiland Visby zei hij: 'Ik ben niet geïnteresseerd, en ik denk ook niet dat het voldoende is, als we alleen maar aan een nieuwe opwekking beginnen. Iedere weldenkende staatsman die je preekt, zal je vertellen dat elk land een moreel en geestelijk ontwaken nodig heeft.'
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de inspanningen van Morele Herbewapening door de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt gewaardeerd als een bijdrage aan het moreel. Na de oorlog speelde Morele Herbewapening een belangrijke rol in het faciliteren van verzoening tussen Frankrijk en Duitsland, door middel van haar conferenties in Caux en door haar werk in de kolen- en staalindustrie van beide landen. Buchman werd door de Franse regering onderscheiden met het Croix de Chevalier van het Légion d'honneur, en ook met het Duitse Grootkruis van de Orde van Verdienste voor dit werk.
Ook heeft Morele Herbewapening een aantal van de eerste grote Japanse delegaties na de oorlog in staat gesteld naar het buitenland te reizen. In 1950 reisde een delegatie van 76 personen, waaronder parlementsleden van alle belangrijke partijen, zeven gouverneurs van de prefecturen, de burgemeesters van Hiroshima en Nagasaki en leiders van industrie, financiën en vakbeweging naar Caux, en vandaar naar Amerika, waar hun belangrijkste vertegenwoordiger, Chorijuo Kurijama, in de Senaat zijn verontschuldigingen aanbood voor 'de grote fout van Japan'.
Morele Herbewapening heeft een belangrijke rol gespeeld in de vreedzame dekolonisatie van Marokko en Tunesië. In 1956 schreef koning Mohammed V van Marokko aan Buchman: 'Ik dank u voor alles wat u voor Marokko, de Marokkanen en mijzelf hebt gedaan in de loop van deze laatste moeilijke jaren. Morele Herbewapening moet voor ons moslims net zozeer een stimulans worden als voor jullie christenen en voor alle naties'. In december van dat jaar verklaarde president Habib Bourguiba van Tunesië: 'De wereld moet verteld worden wat Morele Herbewapening voor ons land heeft gedaan.' Maar pogingen om in Algerije een soortgelijke bemiddeling te bieden mislukten. In 1955 stelde Buchman aan een groep Afrikaanse leiders uit verschillende landen, die in Caux bijeenkwamen, voor om wat zij van Morele Herbewapening hadden geleerd in een toneelstuk te verwerken. Het toneelstuk, Vrijheid, werd binnen 48 uur geschreven en een week later voor het eerst opgevoerd in het Westminster Theater, voordat het de wereld rondtoerde en tot een kleuren speelfilm werd gemaakt. In Kenia werd de film in de gevangenis vertoond aan Jomo Kenyatta, die vroeg of de film in het Swahili kon worden nagesynchroniseerd. In de maanden voor de eerste verkiezingen werd de film aan een miljoen Kenianen vertoond. In het voorjaar van 1961 schreef The Reporter in Nairobi: 'Morele Herbewapening heeft veel gedaan om onze recente verkiezingscampagne te stabiliseren.'
Hij stierf in Freudenstadt, West-Duitsland, op 83-jarige leeftijd.
