Deze pagina is automatisch vertaald.
Geoffrey Clendon Daukes (1924-1990) werd geboren in Londen, VK, als derde zoon van Lady Dorothy en Sir Clendon T Daukes'- een lid van de Indiase politieke dienst, die Brits gezant was bij het Hof van Nepal (1934-1935).
Geoffrey beschreef zijn eerste ontmoeting met de MRA (nu IofC) als volgt: "Het punt van mijn verhaal is dat iedereen die zijn eigen leven opruimt, heel snel een rol kan spelen bij het rechttrekken van naties. En toen ik een deugniet was, de leeftijd van sommigen van jullie, [in mijn] laatste schooljaar...ontmoette ik dit idee. Een van de meesters op onze school - kapelaan George Snow, de latere bisschop van Whitby - had dit idee gevonden en hij verontschuldigde zich in een van onze klassen voor zijn zeer sarcastische, bijtende tong, en we waren allemaal absoluut opgewonden hierover, en twee van mijn vrienden, die meer moed hadden dan ik, gingen na afloop naar hem toe en bedankten hem, en hij zei: 'Als je meer wilt weten, kom dan naar mijn huis en ik zal het je vertellen.'" (Overgenomen van een opname door Harding in Tirley Garth, 21 juli 1979)
Voor het einde van de Tweede Wereldoorlog volgde Geoffrey de officiersopleiding voor de Coldstream Guards. Tijdens de opleiding liep hij een blessure op, waardoor hij één arm korter had dan de andere. Zijn commandant stelde voor dat hij, omdat de oorlog bijna voorbij was, het leger zou verlaten en zou gaan studeren. Geoffrey ging naar Oxford als student aan het Trinity College, waar hij moderne talen studeerde.
Terwijl hij zich voorbereidde om naar het ministerie van Buitenlandse Zaken te gaan, besloot hij zijn levensdoel te kiezen. Aangemoedigd door kanselier Adenauer en majoor-generaal Bishop (Brits commissaris voor Noordrijn en Westfalen) ging een 'task force' van ongeveer 260 personen in 1948 naar Duitsland. Geoffrey gebruikte zijn vaardigheden als tolk en bleef vervolgens met een kleine groep in Duitsland; hij woonde in huizen van mijnwerkers onder zware omstandigheden en zonder loon. De enige arbeider die hij eerder had ontmoet was de chauffeur-tuinman van zijn familie!
In een brief van vier Duitse echtparen, collega's in deze periode, aan Geoffrey en andere vrienden, staat onder meer te lezen: "Jullie hebben geholpen om wanhoop en berusting om te zetten in geloof en actieve verantwoordelijkheid. Je bouwde persoonlijke en nationale vriendschappen op. U hielp een fundament van vertrouwen te leggen in een democratische organisatie van de samenleving en de internationale betrekkingen... Het proces van vrijheid en eenwording werd alleen mogelijk door het brede fundament dat daarvoor was gelegd. Wij denken in dankbaarheid aan de essentiële bijdrage die u hebt geleverd en aan uw kameraadschap".
Zijn werk als fulltime, onbezoldigd vrijwilliger bij Moral Re-Armament (MRA) bracht Geoffrey naar de Verenigde Staten, Vietnam, Japan, de Filippijnen, Australië, Sri Lanka, Bangladesh, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Latijns-Amerika en een groot deel van Europa. Hij bracht 10 jaar door in India, met name in de steden Kolkata, Jamshedpur en Pune. De auteur Rajmohan Gandhi, kleinzoon van de Mahatma en C. Rajagopalachari, beschreef Geoffrey in India als een "onvermoeibare, volhardende, tegenspoedige, nooit opgevende Geoffrey. Hij koos ervoor om in de huizen van ontelbare mensen in verschillende delen van India te wonen wiens leven door hem werd geraakt".
Toen Frank Buchman in de jaren 1950 naar India en Pakistan werd uitgenodigd, maakte Geoffrey deel uit van het 200-koppige team uit 25 landen. Hij begeleidde en vertaalde voor Max Bladeck en Paul Kurowski, twee Duitse oud-communistische mijnwerkersleiders uit het Ruhrgebied, en hun vrouwen. Dag na dag spraken zij met honderden vakbondsleden in het hele subcontinent. Aan het eind van de zeven maanden durende tournee reageerde Geoffrey toen Buchman vroeg om vrijwilligers die wilden blijven om de zaak op te volgen. David Young schreef over deze periode: "Het was hard werken in die eerste dagen, weinig geld, geen centra, verblijf in huizen op uitnodiging. Het was vaak weinig spectaculair, niet altijd veel om te laten zien. Maar het legde de basis voor een werk dat God heeft voortgezet... een monument voor de inzet van mensen als Geoffrey.' Gordon Wise zei: "Hij en ik hebben samen een jaar gewerkt in de krioelende stad Calcutta. Geoffrey overwon de vele fysieke moeilijkheden met opmerkelijk aplomb. Hij was een man die nooit een vriendschap vergat... onder zijn beste vrienden bevonden zich in die tijd arbeidersleiders die hij in hun huizen bezocht, wat voor opschudding zorgde in de buurt.
Een Zweedse theaterproducent schreef: "Geoffrey verpersoonlijkte de echte gentleman, recht van lijf en leden, duidelijk in intentie en actie, constant in vriendschap...attent en tactvol in zijn dienst aan God en anderen". Hoewel sommigen, waaronder zijn vrouw en dochter, zijn tact in twijfel trokken, klopten de beschrijvingen van hem als "onbaatzuchtig" en "professioneel".
De eenmaking van Duitsland en de opening van Oost-Europa na de val van de Berlijnse muur in 1989 was een vervulling van zijn vroege jaren. Hij en zijn vrouw Fiona reisden in 1990 door Polen en hij stopte pas in de weken voor zijn dood met het toevoegen van Pools aan zijn aanzienlijke talenkennis.
Geoffrey was een fervent sportman - hij speelde tennis en squash, fietste en reed op tempo - en toen hij een van zijn bergbeklimmingsavonturen memoreerde die op een ongeluk hadden kunnen uitlopen, zei David Young: "Dat typeerde Geoffrey voor mij. Hij had een visie en een doel en ging er helemaal voor, gaf nooit op zolang hij adem had.
Overleden: Croydon, 6 december 1990. Overleefd door zijn vrouw Fiona (geboren Pugh) en zijn dochter Jacqueline.
