Elizabeth Carson (1928-2021)

Elizabeth Carson (nee Law), die op 93-jarige leeftijd is overleden in Haddington, was een vrouw met grote talenten en capaciteiten die de mogelijkheid van een carrière in de geneeskunde opgaf om zich volledig te wijden aan het werken met de op christelijke grondslag gebaseerde Moral Re-Armament (MRA) beweging.

Elizabeth en haar overleden echtgenoot Melville waren hoffelijke gastheren in Charles Street 44 bij Berkeley Square in Mayfair, Londen, een wooncentrum van MRA (nu Initiatives of Change). Het was aan de MRA geschonken door een donateur die het tijdens de Tweede Wereldoorlog had gekocht toen de Blitz de vastgoedprijzen had doen dalen. Elizabeth en Melville en een ander Schots echtpaar, Lawson en Mary Wood uit Aberdeenshire, waren daar eind jaren zestig en begin jaren zeventig de gastheren, terwijl Melville als accountant zijn diensten aan de MRA verleende. Hij was een overlevende van het krijgsgevangenenkamp Stalag Luft III tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar hij violist was in het kamporkest.

MRA was voortgekomen uit de Oxford Groep van de jaren dertig en werd in 1938 gelanceerd door de Amerikaanse oprichter, Frank Buchman. Hij riep op tot een "morele en geestelijke herbewapening" van mensen en naties terwijl zij zich militair herbewapenden om de oorlog tegen Hitler te voeren.

Elizabeth blonk uit in haar vermogen om te zorgen voor mensen en alle aspecten van het runnen van zo'n groot huis: ze was gastvrouw, kookte, bloemschikte en organiseerde de accommodatie voor talloze groepen die naar Londen kwamen om de hedendaagse christelijke toneelstukken van de MRA te zien opgevoerd in het Westminster Theatre. Grote groepen uit het hele Verenigd Koninkrijk, ook uit Schotland, kwamen kijken naar de toneelstukken, geschreven door de voormalige Fleet Street journalist Peter Howard en dominee Alan Thornhill, waaronder ook toneelstukken die zijn aangepast aan de Narnia-verhalen van C.S. Lewis. Howard's kerstpantomime Give A Dog A Bone liep 11 seizoenen achtereen.

Elizabeth groeide op in Stonehaven, Dundee en Edinburgh, samen met haar oudere broer Ken. In 1946 kreeg ze een plaats aan de Universiteit van Edinburgh om medicijnen te studeren. Dat jaar woonde ze echter de opening bij van het internationale centrum van de MRA in Caux, Zwitserland, dat het middelpunt werd van de naoorlogse verzoening. In die tijd, herinnert ze zich, "was er een gevoel van urgentie om een nieuwe wereld op te bouwen." Ze gaf haar plaats aan de universiteit op om zich fulltime aan de MRA te kunnen wijden. "Niemand nodigde me uit. Ik besloot mijn tijd en mijn leven daaraan te wijden." Haar ouders steunden haar, zij het met enige schroom. In haar ogen was het bouwen van huizen voor gezinnen belangrijker dan medicijnen, met als commentaar: "Achter elke situatie stond een huis."

Tijdens haar twintiger jaren was ze zeven jaar lang voogd over drie Schotse kinderen die broers en zussen waren, eerst in Londen en daarna drie jaar op een boerderij in Suffolk. Hun ouders reisden naar het buitenland als MRA-arbeiders. De boerderij was eigendom van Peter Howard, die de internationale leider van de MRA was geworden.

Eén van de kinderen, Rob Corcoran, nu woonachtig in Austin, Texas, herinnert zich: "Elizabeth was echt een deel van ons gezin. Ze was altijd leuk, vol gelach en levensvreugde, altijd klaar om ons mee te nemen op picknicks en andere avonturen." Zijn zus, Ann, schrijft: "Ik herinner me dat ze ons Schotse liedjes leerde, en lange wandelingen in de regen zong, 'De dieren gingen in de ark'. Ze had een aanstekelijke lach. Ik kan me niet herinneren dat ze ooit boos op ons was." Hun broer, Ian, herinnert zich: "Elizabeth was altijd vol plezier. Ik denk dat we hard werkten. Als we als kinderen ruzie hadden, gebruikte ze haar geloof om ons te helpen God te vragen wat of hoe hij wilde dat we ons gedroegen en om sorry te zeggen."

Elizabeth ontmoette Melville in Edinburgh. Hij vroeg haar ten huwelijk op paaszaterdag en ze trouwden in 1967 in St John's Church, Princes Street, Edinburgh. De receptie werd gehouden in Winton Castle, Pencaitland.

Ze verhuisden van Charles Street naar een groot huis dat ze van vrienden geleend hadden in een heilzame wijk van Wimbledon.

Ze reisden begin jaren tachtig naar Washington DC op uitnodiging van Amerikaanse collega's die Melville's boekhoudkundige expertise verwelkomden. Ze woonden er 10 jaar en waren warme gastheren voor talloze bezoekers in hun appartement in Washington. Ze waren gastheer voor bezoeken van Rajmohan Gandhi, een kleinzoon van Mahatma Gandhi, en zijn vrouw Usha, uit India, en werden goede vrienden van Muriel Smith, de gevierde Afro-Amerikaanse mezzosopraan uit New York, die met pensioen ging in Richmond VA. Smith, die aan kanker overleed, maakte Elizabeth tot executeur-testamentair.

De Carsons trokken zich terug in een gracieus huis in The Sands, Haddington, waar ze hielden van het platteland, de heuvels, de stranden en de nabijgelegen vissersdorpjes. Melville overleed in 2008. Toen ze 90 was, wilde Elizabeth verhuizen naar een sociale woning. Dat was maar goed ook, want haar huis werd twee jaar geleden door brand verwoest en Elizabeth ontsnapte in haar nachtkleding. Op haar aandringen redde de brandweer de meeste van haar schilderijen, waaronder veel werk van haar ouders.

Haar vriendin Veronica Craig in Edinburgh zegt dat Elizabeth "zoveel humor en spirituele inzichten had. Ze had een heel open manier om de directe dingen die ze leerde of voelde te delen en een heel echt geloof in God." Ds. Anthony Craig zegt dat zij en Melville "een voorbeeld waren van een leven waarin zij anderen voor zichzelf stelden, waarbij hun geloof in een God die leidt hen ertoe bracht vriendschap te sluiten met en zorg te dragen voor iedereen die op hun pad kwam".

Elizabeth stierf vredig en pijnloos op zaterdag 8 augustus in het East Lothian Community Hospital. Ze had haar 93ee verjaardag gevierd op 16 juli. Zij had geen kinderen en haar broer is haar ontvallen. Zij wordt overleefd door nichten, een neef en verscheidene neven en nichten.

Dit overlijdensbericht is voor het eerst gepubliceerd in The Scotsman, Edinburgh, op 24 augustus 2021.