Deze pagina is automatisch vertaald.
In de voorkamer van de studentenrevolutie van 1968 gaf ik mijn leven om de wereld te veranderen. Ja, dat was de formulering en het concept! Ik was pas 17 en gaf mijn studies, zelfs mijn schoolopleiding, mijn tijd en energie, en vooral mijn jeugd op voor dit doel! Mijn onbevangenheid liet weinig ruimte voor mijn persoonlijke behoeften. Ik wilde een revolutionair voor God zijn voordat ik wist hoe ik mijzelf moest zijn. Na enkele jaren kreeg ik een zeer ernstige en langdurige Burn-out. Een duidelijk resultaat, nu achteraf gezien! Het was een behoorlijke klap!
BURN-OUT NAAR INNERLIJK LICHT
Een wandeling op een zeer lange en vaak pijnlijke weg begon die een betere vergelijking moest maken van de gevoelige persoon die ik ben en de innerlijke en uiterlijke druk van wat ik met mijn leven wilde doen! Het licht in mij, waartoe ik altijd was aangetrokken, veranderde van een spanning van het volgen van een fakkel in een vrije bron van mijn wezen. Op dit punt, toen niet alleen alle energie voor altruïstische actie maar ook ideeën en zelfs woorden op waren en dit totaal verarmde omhulsel van mijn wezen het enige was dat over leek te zijn, begon ik te schilderen.
LEVEN EN SCHILDEREN VANUIT DEZELFDE BRON
Ik kon alleen schilderen als ik alle verlangen naar resultaat liet varen, alle controle losliet en gewoon losliet. Het was net alsof ik moest leven. Leven en schilderen hangen wederzijds af van het putten uit dezelfde bron. Dat van het Leven zelf, dat wil liefhebben, genezen en heilzaam worden! Doen, bereiken en produceren als het voortkomt uit het willen zijn van de Bron zelf komt voort uit het Ego en haalt me onvermijdelijk onderuit. Uit de Bron putten vanuit liefde en zelfs aantrekkingskracht verrijkt mij en maakt de reis licht!
ZWARE BAKSTENEN TOT MOZAÏEK
De zware bakstenen die ik moest dragen van wat ik dacht dat mijn taak was, werden van me afgetrokken. De begrippen persoonlijke verandering, luisteren naar je innerlijke stem, het vinden van Gods plan voor je leven en zelfs voor de wereld, waarvoor ik een strijdbare boodschapper was geweest, werden afgebroken tot miljoenen onidentificeerbare steentjes om het mozaïek van mijn leven te kunnen leggen. Deze schepping is natuurlijk nooit af! Onlangs, op de leeftijd waarop men gewoonlijk met pensioen gaat, opende zich voor mij een nieuw avontuur. Het bracht me naar Sardinië, waar ik nu permanent mijn schilderijen tentoonstel in een privégalerie van twee plaatselijke grote kunstenaars. Mijn leven met hen en met anderen hier is gewoon onlosmakelijk verbonden met mijn gevoel van roeping evenals mijn leven en mijn schilderen!
BELANGRIJKE JAREN
1950: Geboren in Göteborg
1967-1992: Vrijwilliger voor Moral Rearmement in 15 verschillende landen en op 3 continenten. Eerst als stichtend lid van de muzikale revue 'Anything to Declare'.
1975: had een volledige Burn-out
1977: trouwde met Jean-Marc Duckert en werkte (slechts deeltijds wegens slechte gezondheid) aan zijn zijde. Voorbereiding van vele conferenties in Caux International Conference Centre en mede initiëren en leiden van Trainingen voor jonge volwassenen.
1980: geboorte van zoon Daniel
1985-1988: deeltijdstudie ideeëngeschiedenis aan de Universiteit van Göteborg. Publiceerde enkele artikelen voor publicaties van de MRA en voor de krant 'Göteborgs-Posten'.
1992: Verhuisde naar Frankrijk. Mede-oprichter van de gemeenschap en vereniging 'Attente' die huisvesting, werk en vriendschap bood aan mensen die daar gebrek aan hadden of zelfs op straat leefden.
1998: Mijn man overleed
2000-2017: begon professioneel te schilderen. Had ongeveer 30 tentoonstellingen, persoonlijk en collectief in Frankrijk Zweden, Italië, Spanje, België, Zwitserland en Noorwegen. Volgde ook verschillende kunstcursussen in Parijs en omgeving waar ik bleef wonen tot 2010 toen ik naar Zweden verhuisde.
Deze jaren ook parttime gewerkt als docent Engels in openbare scholen en voor de gemeente Etampes. Daarna als consultant Engels voor werkgevers bij Findus France.
2010: Verhuisd naar Zweden
2017: Verhuisd naar Sardinië
