Deze pagina is automatisch vertaald.
Rex was een vrij gereserveerde Engelsman die liever iets deed dan erover te praten. Hij was nooit blijer dan wanneer een vriend planken moest ophangen of een lift naar huis nodig had. Hij had de ziel van een kunstenaar en zijn familie hield ervan om hem piano te zien spelen. Hij ging er helemaal in op. In zijn jeugd was hij populair bij alle vrienden van zijn moeder omdat hij sentimentele deuntjes speelde die hen tot tranen brachten.
Rex Gray werd in 1917 geboren in het kleine dorpje Long Clawson in de Midlands van Engeland, waar het leven zich in een langzamer tempo voltrok. Zijn vader leerde Rex autorijden toen hij 12 was, nog voordat de autoriteiten controleerden of je wel bij de pedalen kon.
Na zijn schooltijd verhuisde Rex naar Nottingham waar hij een opleiding tot bouwkundig inspecteur volgde bij de plaatselijke overheid. Daar kwam hij in aanraking met de Oxford Groep, die aansloot bij zijn Methodistische opvoeding. Kort daarna werd hij opgeroepen aan het begin van de Tweede Wereldoorlog waar zijn technische vaardigheden van pas konden komen bij de Royal Engineers. Toen hij 23 was, werkte hij als sergeant op het kantoor van de burgemeester in Duinkerken, Frankrijk.
In 1940 waren daar meer dan 300.000 troepen gestrand toen de vijandelijke troepen gevaarlijk dichtbij kwamen. Het werd onmogelijk geacht om zoveel mannen te redden omdat het strand te ondiep was voor grote schepen. Maar premier Churchill wilde niet toestaan dat zoveel mannen gevangenen of erger werden zonder een wanhopige poging. Dus gooiden hij en vice-admiraal Ramsay het tekstboek uit het raam en riepen ze particuliere, kleine boten op om de 25 mijl lange zee over te steken om hen te redden. 850 kleine boten slaagden erin om meer dan 336.000 Britse, Franse en andere geallieerde soldaten te redden terwijl bommen en geweervuur op hen neerkwamen. Rex zat op één van de laatste boten.
Later werd hij gestationeerd in Caïro waar hij Egyptenaren en troepen ontmoette die reageerden op de boodschap van de Oxford Groep van genezing en verzoening. Ondanks de verschrikkingen was de oorlog een geestverruimende ervaring voor deze plattelandsjongen.
Na de oorlog keerde hij terug naar Nottingham waar hij een lerares in opleiding, Betty Fox, ontmoette en met haar trouwde. Hij werkte bij de ambtenarij als taxateur van onroerend goed. Rex en Betty probeerden overal waar ze woonden mensen te helpen, maar hun verhuizing naar Newcastle in 1966 gaf hen een bijzonder gevoel van doelgerichtheid. Ze gebruikten hun huis om overzeese studenten zich welkom te laten voelen in Groot-Brittannië en ontmoetten velen uit het Caribisch gebied die hen vele jaren later uitnodigden om hen te komen bezoeken.
Toen, in 1972, beval de beruchte dictator Idi Amin de uitwijzing van de Aziatische gemeenschap van Oeganda.
Het is altijd een gevoelig moment wanneer een opvallend andere groep zich massaal in een gebied vestigt. Ze kunnen gemakkelijk het mikpunt worden van de schuld van eventuele problemen. Rex en Betty waren zich hiervan bewust en deden hun uiterste best om te helpen door te proberen gemeenschapsleiders in contact te brengen met de politie, onderwijzers, werkgevers enzovoort. In samenwerking met nieuwe vrienden, Hari en Ranju Shukla, organiseerden ze informele bijeenkomsten, georganiseerd door IofC, waar iedereen vrijuit kon praten en iets van elkaars leven en cultuur te weten kon komen. Ze vonden geestverwanten in andere steden, zowel in het Verenigd Koninkrijk als in andere landen, en noemden dit project Hope in the Cities. Later werden ze uitgenodigd om lid te worden van de Community Relations Council om hun effectiviteit te vergroten.
Het is onmogelijk om te weten wat de erfenis van dit werk was, maar Newcastle bleef relatief rustig in een periode waarin de raciale spanningen in andere Britse steden in de jaren 1970 en 1980 hoog opliepen. En in 2018, toen David Down, echtgenoot van Rex' dochter Barbara, werd verkozen tot burgemeester van Newcastle, ontmoette ze een groot aantal mensen die haar ouders nog steeds met respect, dankbaarheid en genegenheid beschouwden.
